بی تو . . .

بگذار بگویم که جهان بی تو چه سان ماند

این حرف،چه حرفیست مگر بی تو جهان ماند

 

آنقدر که خوبی دلکم لحظه کوچت

صد مولوی و حافظ و سعدی نگران ماند

 

آن لحظه که تصنیف تو را خواند زمانه

انگشت به لب حضرت استاد بنان ماند

 

تا بار دگر دست زمین پای تو گیرد

دنبال تو یک عمر زمین در دوران ماند

 

نقاشی گیسوی پریشان تو سخت است

آنقدر که حسرت به دل فرشچیان ماند

                     ***

بی رحم تر از حضرت یوسف چه کسی هست

سی سال نیامد پدرش گریه کنان ماند